Te lang vechten voor een verloren zaak
Heb je ook wel eens tegen beter weten in al je energie in die ongezonde relatie gestopt? Of je keihard uit de naad gewerkt voor een baan die je niet gelukkig maakt? Blijven proberen die tentamens te halen terwijl de studie je niet ligt? Vaak blijven we te lang vechten voor een verloren zaak. En daar heb je vast honderd goede redenen voor. Maar als je echt eerlijk bent naar jezelf, zou het toch beter zijn om te stoppen. Ergens weet je dat best, diep van binnen. Alleen hoe doe je dat en waarom is het zo moeilijk??
Is opgeven falen?
Ten eerste heersen in onze cultuur sterke waarden, die ons juist pushen om door te gaan. Niet op te geven. Je kent vast de uitdrukking ‘Wie a zegt, moet ook b zeggen’ of ‘Als je maar goed genoeg je best doet, zul je slagen’. Dit illustreert dat het tonen van volharding als heldhaftig wordt gezien. En opgeven als falen. Die waarden zitten ongemerkt toch best diep in ons verankerd. Je wilt natuurlijk niet dat iemand je een opgever of loser noemt. Het wordt al een stukje makkelijker als je durft te geloven dat opgeven niet altijd falen betekent.
Ja, maar…
Daarnaast speelt de ‘schijnreden van de verloren investering’ mee. Ik hoor het vrienden zo vaak zeggen: ,,Het is zonde om nu te stoppen, want ik heb er al zo veel moeite/tijd/geld in gestopt.” Dus blijven ze maar doorgaan. Omdat ze blind zijn voor de moeite die ze maar blijven verspillen. Vaak is dit een poging je gezicht te redden. Want oh wat is het lullig als je afgaat omdat ‘het niet gelukt is’. Keuzes maak je op deze manier op basis van investeringen die al gedaan zijn. Eigenlijk best gek. Is het niet veel realistischer om de toekomstige kosten en opbrengsten af te wegen?
Wees realistisch
Verder herken je jezelf misschien ook wel in het verschijnsel ‘onterecht optimisme’. Je denkt ‘het lukt mij nu wél’. Ook al blijkt uit je verleden dat maar blijven investeren in die emotioneel niet beschikbare man, er niet voor zorgt dat hij er opeens wél voor je is. Gewoon kop in het zand steken en er voor gaan, voelt natuurlijk lekker. Het lijkt strijdvaardig en dat zal vast beloond worden. Niet dus. Net als vasthouden aan het bekende, dat voelt ook zo lekker. Blijven zitten waar je zit, voelt veilig en comfortabel. Terwijl je stiekem weet dat er nog veel meer in je zit. Toch durf je niet je zekerheden op te geven voor die sprong in het diepe. Heel begrijpelijk. Maar de makkelijke weg is niet altijd de betere weg. Om uit een situatie te breken en nieuwe kansen te creëren moet je er wel echt wat voor doen. En dat doet nou eenmaal soms een beetje pijn.
Neem je verlies
Alleen hoe dan? Hoe ga je om met het opgeven van een doel dat je heel dierbaar is. Want daar zit natuurlijk de grootste moeilijkheid. Als je heel veel om het doel geeft, is dat super lastig om los te laten. Zeker ook wanneer je het alternatief heel eng vindt. Zoals bijvoorbeeld hulp vragen bij een probleem waarvan je hebt ontdekt dat je het niet zelf kunt oplossen. Terwijl je doel juist was om je onafhankelijke sterke zelf te tonen. Wat je nu juist nodig hebt is de rust om echt stil te staan bij je situatie. Je afvragen of het zin heeft om door te gaan. Of dat dit een gevalletje ‘neem je verlies’ is. Om tot dat besluit te komen heb je een flinke dosis eerlijkheid, moed en zelfrespect nodig.
Extra zelfkennis cadeau
Want alleen als je in alle eerlijkheid naar je situatie durft te kijken zie je je situatie voor wat die is. Besef dat opgeven niet een gebrek aan doorzettingsvermogen is. Maar dat het juist een weloverwogen, moedige beslissing is. Bovendien is de hele ervaring ook zeker niet voor niks geweest. Je inzet om te bereiken wat je wilde is onderdeel van jouw verhaal. Je hebt ontdekt dat dit niet het juiste doel is voor jou. En je hebt hierdoor wat over jezelf geleerd. Wees mild voor jezelf, blijf niet hangen in spijt. Elke ervaring is er weer één. Waardoor je groeit als persoon met een portie zelfkennis als bonus.
Zo doe je het
Neem rustig de tijd voor onderstaande vragen en schrijf vrij op wat in je op komt. Zo kun je met een afstandje naar je situatie kijken, terwijl je toch in contact met je gevoel blijft. Je neemt een stapje terug en kunt vanuit een ander oogpunt naar jezelf kijken.
- Sta stil bij wat je verlies is. Schrijf op wat je doel, wens of behoefte is. Wat het voor je betekent. Waaruit blijkt dat dit doel niet haalbaar is of jou niet gelukkig maakt / niet bij je past? Wat heb je er al ingestopt aan tijd, geld, moeite, energie in je poging het te bereiken?
- Bedenk dan wat de investeringen zijn als je hiermee doorgaat. Schrijf op wat het je nog gaat kosten de komende weken, maanden, jaren. Denk aan moeite, aandacht, tijd, geld, energie. Wat voor impact heeft het op jouw omgeving? En op jouw functioneren in je omgeving?
- Wat is het alternatief? Als je deze strijd loslaat, welke nieuwe mogelijkheden zie je dan? Bedenk dat je alle tijd, geld, moeite die nu over is, kan investeren in iets anders. Wat zou dat opleveren? Hoe leef je dan je leven? Waar gaat je aandacht heen? Hoe voelt dat? Hoe reageert je omgeving?
- Waar sta je nu? Wat heb je geleerd van deze ervaring? Wat heeft het je opgeleverd aan kennis over jezelf? Waarin ben je gegroeid? Wees hier ook dankbaar voor. Hoe ga je nu je richting opnieuw bepalen en wat ga je anders doen?
- Als je besluit je doel of wens op te geven, stop dan ook echt. Geen spijt, geen excuses, het is tijd om met een schone lei te beginnen. En die vol te krabbelen met nieuwe mogelijkheden. Je kunt het!
(Deze laatste stap kan even duren. Je kunt pas iets goed loslaten als je de bijbehorende emoties goed doorvoeld hebt.)
