Twijfel en onzekerheid zijn nu niet gelijk de meest sexy eigenschappen die je kan bedenken. Liever zijn we zelfverzekerd en nemen we een duidelijk standpunt in. Toch geloof ik dat twijfel soms mooier is dan zelfverzekerdheid. Twijfel laat je open staan voor nieuwe kennis. Al moet ik mijzelf dat nog geregeld even op het hart drukken.
Zoals laatst, toen ik enorm baalde van mijn eigen wispelturigheid. Ik wilde zo graag duidelijk zijn in mijn mening over een bepaalde situatie. Maar dat lukte niet. Eerst wilde ik linksom, toen weer rechtsom. Met frustratie en onbegrip als gevolg. Terwijl ik weet dat het voor mij beter werkt als ik zeg dat ik het gewoon nog even niet weet. Dat ik tijd nodig heb om mijn mening te vormen.
Maar ja, dat is niet echt de norm in onze maatschappij.
Fuck it, laat het maar even bezinken
Want in de huidige samenleving staan de extraverte, zelfverzekerde en standvastige mensen vooraan. En krijgen vaak de meeste waardering. Volgens de geldende normen dan. Ik zou soms ook graag zo willen zijn. Baal van mezelf als dat niet lukt. Maar fuck it, laat ik nu maar eens omarmen dat ik niet in één keer mijn mening klaar heb. Dat ik ‘het eerst nog even moet laten bezinken’.
En in dat ‘laten bezinken’ zit juist de kracht. Je neemt even de rust en de tijd om alles af te wegen. Bij dat afwegen kom je, of ik in ieder geval, vaak tot nieuwe inzichten. Ik bekijk de dingen op verschillende manieren, praat er nog eens over met vrienden. Of ik lees toevallig iets, waardoor ik anders naar mezelf en de situatie kijk.
Mogen twijfelen werkt best bevrijdend
Ergens vind ik het heel bevrijdend om te mogen twijfelen en van mening te veranderen. Niks is in steen gebeiteld. Bij nieuwe inzichten mag je nog van richting veranderen. En dat voelt voor mij als groei. Ik noem het groei, omdat je open staat voor nieuwe ideeën. Het kan super inspirerend zijn om je twijfels gewoon te bespreken met je omgeving. Je kunt zo bewust afwegen wat je belangrijk vindt in het leven. Bewust van wie je bent en wie je wilt zijn.
Ik wil hier niet mee beweren dat twijfelen goed is en standvastig zijn fout. Helemaal niet. Het zijn allebei kanten van de medaille met hun eigen glans. Voor elk valt wat te zeggen, het een is niet beter dan het ander. Het is alleen aan te raden wanneer je de twijfel voelt, die ook toe te laten.
Volgende keer beter!
De volgend keer dat ik weer eens in zo’n wispelturige bui ben weet ik wat ik moet doen.
Ik mag twijfelen.
Ik zeg gewoon dat ik het even niet weet.
En ik bespreek de warboel in mijn hoofd.
Zo komt er uit twijfel nog best iets moois!
