Luisteren als een coach
Het mooiste aan het coachvak vind ik dat je oprecht en onbevangen naar iemand kan luisteren. Echt luisteren, hoe doe je dat eigenlijk? Niet veel mensen zijn er automatisch goed in. Het belangrijkste is, jezelf volkomen open te stellen voor het verhaal van de ander. Je schakelt je eigen oordelen zo veel mogelijk uit. En hebt 100% aandacht voor wat de ander te vertellen heeft. Ik krijg altijd het gevoel dat ik een kijkje in iemands hoofd mag nemen. Mega interessant om zo iemands belevingswereld te leren kennen!
Ruimte om je verhaal te doen
Daarom ben ik natuurlijk ook coach geworden. Ik kijk graag mee in iemands hoofd. Laatst besefte ik me, hoe waardevol het eigenlijk is als iemand de ruimte krijgt om zijn verhaal te doen. Zonder dat de ander gelijk klaar staat met een mening, aannames of advies. Want dat is toch wat we vaak doen in een gesprek; we willen er onze kleur aan geven. We zijn vaak op onze eigen beleving van de dingen gericht. Wanneer vraag je je werkelijk af, hoe het voor de ander is? Zonder het zelf al een beetje in te vullen.
Invullen voor de ander
Want dat invullen voor iemand anders sluipt er heel makkelijk in. Ik geloof dat het waardevol is om je daar bewust van zijn. Probeer wat vaker te luisteren als een coach. Parkeer je eigen mening en invullingen. Het gaat nu even niet over jou. Bedenk dat die ander een heel eigen gezichtspunt heeft. Gevormd door zijn eigen unieke omgeving, gevoelens en ervaringen. Jij kunt daar onmogelijk een volledig beeld van hebben. Daarom is het zo mooi dat je door aandachtig luisteren de ander meer kan begrijpen. Je beeld wordt steeds vollediger.
Gezien worden
Door met aandacht te luisteren kun je de ander het gevoel geven gezien te zijn. Is dat niet het mooiste wat je iemand kunt geven? We willen allemaal gezien en geaccepteerd worden. Daarom is onze drang om te spreken in plaats van te luisteren heel begrijpelijk. Je wilt in het gesprek graag de aandacht op jezelf richten. Je identificeert je met het onderwerp en dwaalt af naar je eigen ervaringen. ”Oh ja, dat heb ik ook eens meegemaakt” of ”Dat pak ik altijd zo en zo aan”. Op die manier ga je aan de haal met het verhaal van de ander en maak je het over jou. Puur omdat je bevestigd wilt zien dat jij er ook toe doet in dit gesprek.
Geven in plaats van nemen
En toch gaat het net zo goed over jou als je wél aandachtig luistert. En ruimte laat voor het verhaal van de ander. Alleen op een heel ander niveau. Het gaat over jij die geeft in plaats van neemt. Jij die ruimte en begrip geeft aan je gesprekspartner. Is dat niet juist iets prachtigs wat je ook graag van jezelf wilt laten zien?
